Hoe een kunstwerk zonder titel toch een titel kreeg 

Gewoon zichzelf

De kunstenaar, Hans Morselt, werd in 1966 gevraagd om een kunstwerk te maken voor een nieuw gebouw dat op de plaats moest komen van het afgebrande Hotel Zwijnenberg aan de Molenstraat. Morselt ging meteen aan de slag.

Het is donkergrijs en heeft allerlei ronde vormen: lang en kort, in elkaar overlopend, boven en onder elkaar. Het is een abstract kunstwerk: de kunstenaar niet heeft geprobeerd om iets na te maken. Het kunstwerk is gewoon zichzelf, zonder naam. Morselt heeft het kunstwerk daarom ook geen titel gegeven. Zo laat hij zien dat het kunstwerk niet op iets probeert te lijken.

Maar de mensen geven liever een naam aan de dingen om zich heen. De een zag gelijkenis met een plant uit zijn tuin, de ander met koffiedik dat in haar kopje achterblijft na het drinken. In plaats van zich boos te maken, besloot Morselt iedereen uit te nodigen om een naam voor het werk te verzinnen en in het gastenboek te schrijven. Het kunstwerk werd genoemd naar de mooiste inzending. En zo kan het, dat een kunstwerk dat geen titel heeft, toch een titel kreeg: ‘Bloemenpracht’.

Moet alles en iedereen een naam krijgen?

Sam (10) vindt van niet. Hij wil wel graag Sam genoemd worden en ‘hij’ vindt hij wel zo praktisch, maar Sam wil geen ‘jongen’ of ‘meisje’ genoemd worden. Sam is gewoon Sam, zegt hij. Meer labels hoeft hij niet. Toen we aan Sam vroegen wat hij vond van de naam ‘Bloemenpracht’ voor het kunstwerk, zei hij: “Ze hadden het beter ‘Bloemprak’ kunnen noemen. Het lijkt wel alsof iemand een banaan heeft geprakt met een vork. Dan krijg je ook van die vormen.”