Vierkant
Wanneer je geboren bent als vierkant, vraag je je dan ooit af waarom je geen cirkel bent?
Dit verhaal is geïnspireerd door echte levensverhalen, opgetekend door Gemma Boon.
Miriam was dertien jaar toen ze Maartje voor het eerst ontmoette. Het circus was in de stad en bracht een bonte stoet mensen en dieren met zich mee. De shetlandpony’s liepen eindeloos rondjes met kinderen op hun rug. Miriam hield van de pony’s zoals ze nooit van iets of iemand gehouden had. Totdat ze Maartje ontmoette.
Al vanaf de allereerste keer dat Miriam haar zag, was ze in de ban van haar. Maartje maakte een ritje op een van de pony’s terwijl haar ouders wachtten aan de kant. Miriam liep met haar mee, de teugels van de pony in haar hand. Sindsdien waren Miriam en Maartje onafscheidelijk. Nadat Miriams ouders verhuisden naar een andere stad, bleef Miriam achter bij Maartje en haar ouders. Op de zolderkamer verkenden ze elkaars lichamen en geest. Miriam en Maartje waren samen een en toch twee.
Gewoon houden van
Nu, vijfentwintig jaar na die eerste ontmoeting, vragen mensen Miriam weleens wanneer zij erachter kwam dat zij lesbisch was. Miriam heeft nooit een geheim gemaakt van haar relatie met Maartje. Toch weet ze niet goed wat ze moet zeggen wanneer mensen haar vragen naar haar coming-out. ‘ik weet niet of ik lesbisch ben,’ zegt Miriam dan, ‘ik weet alleen dat ik van Maartje houd. En zij is toevallig een vrouw.’
Elk tegeltje uit dit mozaïek van Theo Wolvecamp is precies even groot. De verschillende kleuren van de tegeltjes – rood, zwart, wit, bruin en blauw – vormen samen nieuwe vormen: een zwart kruis, een wit vlak of een blauwe achtergrond. Elk tegeltje is zichzelf, maar samen zijn ze een groep met een kleur en een nieuwe vorm. Een vierkant tegeltje weet niet hoe het is om een cirkel te zijn. Het is, en dat is genoeg.
Door: Gemma Boon
De vertelling is fictief, maar gebaseerd op het levensverhaal van twee fantastische mensen. De namen zijn gefingeerd.
Waar vind je dit kunstwerk?
Het mozaïek zonder titel van Theo Wolvecamp uit 1958 vind je op de Elferinksweg, ter hoogte van de Albert Cuypstraat in Enschede. Het is een eindje uit het centrum, maar de moeite van het omfietsen waard. Voor meer informatie over het kunstwerk, zie ook kunstnonstop.
Wist je dat…
Theo Wolvecamp dit kunstwerk maakte in ruil voor een uitkering? In Amsterdam timmerde Theo Wolvecamp in zijn jonge jaren behoorlijk aan de weg, maar toen hij eind jaren vijftig weer terug verhuisde naar Hengelo, lukte het Wolvecamp niet om de huur te betalen van het geld dat hij verdiende als kunstenaar. In die tijd bestond er de BKR, de Beeldend Kunstenaars Regeling, waarbij de overheid in ruil voor kunstwerken een uitkering verstrekte aan kunstenaars.